Ο Μάρτης ή Μαρτιά αποτελεί ένα πολύ παλιό και γνωστό έθιμο συμφώνα με το οποίο, την 1^η μέρα του Μάρτη και για όλο το μήνα φοράμε στον καρπό μας ένα βραχιόλι φτιαγμένο από στριμμένη κόκκινη και λευκή κλωστή για να προστατευτούμε από τον πρώτο δυνατό ήλιο της άνοιξης, αν και πολλοί πιστεύουν στις μέρες μας ότι προστατεύει και από το κακό μάτι. Σύμφωνα με την παράδοση τον Μάρτη τον βγάζουμε στο τέλος του μήνα  ή τον αφήνουμε πάνω σε θάμνους ή κλαδιά δέντρων όταν εμφανιστούν τα πρώτα χελιδόνια για να τον πάρουν τα πουλιά και να φτιάξουν τις φωλιές τους. Αν το δέσει κανείς  πάνω στο κλαδί και όχι απλά να το αποθέσει επάνω, αυτό δείχνει ότι θέλει να έχει καλή καρποφορία το δέντρο. Είναι ένα πολύ παλιό έθιμο το οποίο πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια μυστήρια. Οι μύστες έδεναν μια κλωστή, την λεγόμενη Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Εκτός από τη χώρα μας, το έθιμο αυτό συναντάται και σε άλλες βαλκανικές χώρες με διάφορες παραλλαγές ωστόσο στην προέλευση, την μορφή και τον συμβολισμό: στην Βουλγαρία είναι γνωστό ως Μαρτενίτσα, στην Αλβανία ως Βερόρε, στα Σκόπια ως Μαρτίνκα, στη Ρουμανία ως Μαρτιζόρ. Στις μέρες μας, ο Μάρτης, πέρα από το έθιμο, αποτελεί ένα στολίδι, ένα κόσμημα, το οποίο φοράμε όχι μόνο μέχρι το τέλος του Μάρτη αλλά και για πολύ καιρό μετά από αυτό.